Fenerbahçe çok zor bir haftayı geride bıraktı. Manchester United maçı en dibe iniş, Konya maçı ise yükselmenin başlangıcıydı.
Diyalektik’e göre en yukarıda olana değil aşağıdan gelene bakacaksın. Zirvede olan aşağıya inmeye başlamıştır. Aşağıdaki ise yukarıya çıkmaya... Fenerbahçe en dip noktayı Manchester United maçında gördüğünde göre yükselişe geçmiş olmalı.
Bir de bunun üzerine Ali Koç’un adaylık açıklaması geldi. Bu da pozitif havaya etki etti.
Ali Koç bu camianın hayali...O’nun başkanlığını 7’den 70’e her Fenerbahçeli bekliyor. Yıpratılmaması, sarıp sarmalanması gerekiyor. Gereksiz spekülasyonlara konu edilmemesi şart.
Geldikten sonra o bir “Koç” bile olsa spor medyasının gözü dönmüş tarafı tarafından hırpalayacağı kesin. Bu nedenle en azından Fenerbahçeliler Ali Koç’u yıpratmamalı ve korumalı.
Aziz Yıldırım’a ise saygı eksik edilmemeli.Bu kulübe 18 yıl başkanlık yapan bir isim hatalar yapsa da saygı ile anılmalı.
Aziz Yıldırım bu kulübe çok şeyler kazandırdı. Ancak medya ile ilişkilerinin kötü olması onun aleyhine hep olumsuz bir algı oluşmasına neden oldu. Giderken saygıyı hak ediyor. 18 yılda bu kulübe kazandırdıkları için Fenerbahçe taraftarı bir teşekkürü çok görmeyecektir.
Fenerbahçe’nin bugün 1.5 milyara yaklaşan borcuna karşın en az 1 milyarlık arazisi ve taşınmazı var. Bu da kağıt üzerinde neredeyse borçsuz bir Fenerbahçe anlamına geliyor.
Yine futbola dönelim.Advocaat bence doğruyu buldu ve Konyaspor maçında 4-4-1-1 sistemi ile oynadı. Lens bir yıldız gibi parlarken benim dikkatimi başka bir isim çekti.
Robin Van Persie forvet arkasında oynamasına rağmen bir orta saha oyuncusu kadar koştu ve çabaladı.
Gözüm maç sırasında bazen ona takıldı. Topun arkasına geçmek için gösterdiği çabayı çıplak gözle görmenizi isterdim. Demek ki o da bu takımın bir parçası olabilmiş sonuçta. Gol atması tabi ki önemli olurdu ama benim açımdan bu çabası daha değerli.
Bir başka dikkatimi çeken isim ise İsmail Köybaşı’ydı... Karakterli oyuncular kendini belli ediyor hemen...
Maç bitiminde Advocaat’e uzun uzun sarılması benim açımdan önemli bir göstergeydi. O da bu takımın bir parçası olmuş...
Yine Şener, Hasan Ali, Mehmet Topal gibi oyuncular da büyük çaba gösterdiler...
Mehmet Topal demişken...Maç sonunda havalanında karşılaştım. Topallıyordu. "Hayırdır Mehmet" dedim... "Ne oldu?"
"Abi ödem var. İkinci devre o kadar kötüydüm ki koşamıyordum bile...Yine de maçı tamamlamam gerekiyordu" diye yanıt verdi...
Dikkatinizi çektiyse yukarıdaki paragrafta hep Türk oyuncuları saydım...
Sonuna da Mehmet Topal ile ilgili anektodu ekledim. Bu anektod bana şunu gösteriyor. Bir takımı Türk oyuncular şampiyon yapar...
Yabancı bir oyuncu o ağrılarla maçı tamamlamaz ve kenara gider belki de takımını 10 kişi bırakırdı. Mehmet Topal ise yürümesine bile engel olan bir ağrı ile takımı için maçı tamamlıyordu.
Oysa taraftar hep Türk oyuncuları günah keçisi yapar, yabancıların ise kredisi hep çok fazla olur.
Eğer bu yıl Fenerbahçe şampiyon olursa yerli oyuncuların Konyaspor maçındaki gibi yürekten oynaması ile olacak.
Bunu bir kenara yazın.
27 Ekim 2016 - futboo.com
SADETTİN SARAN'DAN AÇIKLAMA.. ALİ KOÇ.. AZİZ YILDIRIM.. TRİBÜNLER.. (Devamı...)
EUROLEAGUE'DEKİ G.SARAY-F.BAHÇE DERBİSİ ST KAÇTA HANGİ KANALDA ŞİFRELİ Mİ (Devamı...)
YORUMLAR