Futbol, alkol ve depresyon hikayesi!

Roy Carroll, Manchester United ile Premier League şampiyonluğu yaşamış, Kuzey İrlanda Milli Takımı'nda da 45 kez kaleyi korumuş bir isimdi. Şimdi ise 43 yaşında Kuzey İrlanda'nın alt liglerinde bulunan FC Mindwell ile futbola tekrar döndü. Ancak arada büyük bir problemi vardı: Alkol...

Sportsmail'e konuşan Roy Carroll, yaşadığı sıkıntılı günleri şöyle anlattı;

''Bana güvenin, karantinada insanların neler yaşadığını çok iyi biliyorum. Ne kadar güçlü olduğun önemli değil, seni resmen yere seriyor. Evde otururken çok sıkı mücadele etmem gerekti. Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Daha sonra Kuzey İrlanda'dan Dungannon benim için geldi. Bu kadar uzun süre dışarıda kaldıktan sonra tekrar oynayacağımı hiç düşünmemiştim.''

''Hiçbir şey mükemmel değil!''

''Şanslıyım. Her gece televizyonda futbol izliyoruz ve bu futbolcular ne kadar şanslı olduklarını anlamıyor bile. Spor yapamayan binlerce çocuk, erkek ve kadın için üzülüyorum. Bunun akıl sağlığı için ne kadar önemli olduğunu biliyorum. Zoom sohbetleri yaparken çocuklara cesur bir yüz göstermeniz gerekiyor. Her hafta daha da kötüleşiyorlar. Her şeyin mükemmel olduğunu söylememin bir anlamı yok. Hiçbir şey mükemmel değil!''

''Depresyon ve alkolle gerçekten kötü bir dönem geçirdim. Konuşmanın, dertleşmenin sorun olmadığını insanların anlaması gerek. Bu Haziran'da 10 yıldır içki içmemiş olacağım. Bu bir alışkanlık oluyor artık, bir rutine giriyorsun.''

''Karantina daha da kötü, içtikçe içiyorsun...''

''Depresyonda olan ve evde oldukça fazla içki içen herkesin başına gelebilir bu durum. Bekleyecek, heyecanlandıracak bir şeyi olmayanlar... Geriye ne kalıyor? Birkaç bira içmek. Karantinada işler daha da kötüye gidiyor. Bu süre uzadıkça daha da fazla içiyorsun. Gece bir iki içki, bir sonraki gün yine... O zaman geçmiş olsun, sen bir bağımlısın.''

''Herkes dünyanın en mutlu adamıyım sanıyordu ama...''

''Daha önce hiç ciddi bir sakatlık geçirmemiştim ama alkol ile birlikte kesinlikle sakatlıktan da kötü bir hal içine giriyorsun. Sadece karanlık bir odadaydım ve çok içiyordum. Hiçbir yardım almadım. Benim sorunumun ne olduğunu kimse bilmiyordu çünkü hiç konuşmadım. Herkes dünyanın en mutlu adamı olduğumu sanıyordu ama eve gider, kapıyı kapatır ve kafamı duvara vurup bazı şeyleri unutmak için alkolümü alırdım. ''

''Futbol oynarken de içiyordum''

''Benim için depresyondan çıkmak çok zordu. İçecek ve unutacak çok şey var. Rehabilitasyona girdim çünkü artık karım, menajerim ve arkadaşlarım bunu ciddi şekilde istiyorlardı. Ben ise kendimde bir yanlışlık görmedim. Bu benim en büyük sorunumdu. 
Rangers, Derby ve Odense'deyken de içtim ama futbol oynarken içmem kısıtlanıyordu. Bir kulübüm olduğunda, her zaman maçtan önceki gün içmemeye karar verirdim. Futbolu bıraktığımda ise, yani kimse beni istemediğinde neredeyse her gün içiyordum.''

''Alkolden ölebilirdim''

''Çok boş zamanım vardı, deli gibi içiyordum. Eğer içmeyi durdurmasaydım bugün burada olamazdım. Vücudumun buna dayanacağını düşünmüyorum. Asla kendimi öldürecek aşamaya gelmedim. O kadar ileri aşamaya gelmedim. Ama alkolden ölebilirdim. Bu kadar içmemden sonra bir sabah uyanamayabilirdim.''

''Birçok futbolcu bunu yaşayacak''

''Artık alkol umurumda değil. İlk 4-5 yıl çok zor geçti ama şimdi alkole ihtiyacım yok. İçki almadığımda da yeterince deliyim! Ama depresyon arada bir geri gelecektir. Bundan asla kurtulamayacağım.Birçok futbolcu bunu yaşayacak, ancak emekli olana kadar çıkıp bunu söylemiyorlar. Futbol, onların geçim kaynağı olduğu için içlerinde saklıyorlar.''