Samuel Johnson'dan Josef de Souza'ya..

Son yılların en heyecansız derbisi olmaya aday bir maçtı. Maç gününe kadar derbi olduğundan da çoğu kimsenin haberi yoktu. İki takım taraftarlarının da yönetimlerinden memnun olmamaları ve lige de 3.lük-4.lük mücadelesi vermeleri bu duruma etkendi. Neticede bu duygular içinde maç başlayınca işin havası farklı oluyor. Stad full dolu olmasa da uzun zaman sonra deplasman seyircisinin statta olması sevindiriciydi. Fenerbahçe maça klasik 11 ile çıktı. Advocaat maçtan önce sol tarafta Aatıf mı Volkan Şen mi diye düşünmüştür. Onun haricinde fazla kafasını yoracağı isim olmamıştır. Sıralamada 1 puan farkla üstte olması hocayı fazla riske girmemeye itmiş belli ki. Seneye takımda olmayacak bir hoca için normal bir bakış açısı. Fakat bir Fenerbahçeli olarak üzücü tabi ki. ÇOK KÖTÜ İLK YARI İlk yarı da kaleye sıfır şut şaşırtmamış oldu. Korner dahi atamadı. 3 pas üst üste yapamamanın neticesi bunlar. Maçı kazanmanın tek yolu Lens ve Aatıf’la hücum etmekti. Ikisi de etkisiz olunca Galatasaray daha etkili gözüktü. Fakat çok da farklı değildi. Aynı pozisyonda 2 şut çekebildiler. 2.yarıda 2 hoca da oyuncu değiştirmediler. Fenerbahçe 1 puana razı bir oyun oynuyordu. Galatasaray 70. dakikadan itibaren baskısını arttırdı. Gary ve Eren değişikliği ile 3 puanı daha çok istediğini belli etti. Fenerbahçe de ise Aatıf-Volkan Şen değişikliği pek bir şey değiştirmedi. Sow-RVP değişikliği neticesinde 86. dakikada Fenerbahçe’nin Alper le ilk şutu geldi. Maç böyle bitecek derken uzatmada gelen Şener ortasında De Souza golü herkesi uykudan uyandırdı. Ligin bitmesine 6 hafta kala puan farkı Başakşehir’le 4 puana düştü. Geçmiş Fenerbahçe-Galatasaray maçlarına bakınca aslında şaşmamak lazım. Fenerbahçe geçmişte Galatasaray deplasmanlarında bunu hep yapıyordu. Yüksek motivasyonla bulduğu az pozisyonları gole çevirebiliyordu. Atamayana atarlar derler ya aynen öyle oldu. Johnson’lu Galatasaray maçı akıllara geldi ve tarih yine tekerrür etti.